Lokalizacja:
Województwo: opolskie
Powiat: namysłowski
Gmina: Namysłów
Miejscowość: Ziemiełowice
Nieruchomość znajduje się:
– 2 km od Namysłowa,
– 48 km od Opola
– 50 km od Wrocławia.
Zabytek usytuowany w miejscowości Ziemiełowice, przy trasie z Opola do Wrocławia, Poznania przez Namysłów, z której widoczna jest majestatyczna bryła pałacu w otulinie parku.
Nieruchomość jest wolna od wszelkich obciążeń, oraz nie korzystała z żadnego wsparcia finansowego, (unijnego i krajowego), co pozostawia taką możliwość nowemu nabywcy.
FOTOGRAFIE PAŁACU:
Zarówno pałac jak i park nosiły charakter eklektyczny. Założenie pałacowo parkowe doskonale wpisuje się w trendy panujące w architekturze II połowy XIX wieku, w której powstało całe założenie. Postulatem wówczas dominującym dzięki uwrażliwieniu na piękno i tajemniczość był wymóg romantyczności i malowniczości. Niewątpliwie uzyskano ten efekt poprzez połączenie majestatycznej architektury z otaczającą naturą. Stąd romantyczne założenie parku angielskiego z parterem kwiatowym w stylu francuskim od południowej strony pałacu, podkreślające piękno budowli. W pałacu w Ziemiełowicach można odnaleźć niemal wszystko co jest charakterystyczne dla XIX wieku. Architekt chcąc uzyskać efekt zaskoczenia tak pożądany w tamtym okresie nie poprowadził drogi od bramy do pałacu przez środek założenia według barokowej osi symetrii, ale od południowo-zachodniego narożnika budynku, przez co całość fasady nie jest długo widoczna dla osób zbliżających się do pałacu. Przed oglądającym wyłania się nagle monumentalna narożna wieża zwieńczona cebulastym hełmem.
Pałac w Ziemiełowicach jest klasycznym, ale i wzorowym przykładem myślenia o architekturze w XIX stuleciu. Zrezygnowano tu z klasycystycznej symetrii i regularności, zróżnicowano liczbę kondygnacji, pojawia się też dominanta wysokościowa w formie narożnej wieży. Uzyskano też w ramach zwartej bryły niezwykłą dynamikę przez zastosowanie licznych wykuszy, loggii, szczytów i wysokiego dachu.
FOTOGRAFIE WNĘTRZ PAŁACU:
Wnętrza Pałacu
Widocznym podziałom elewacji pałacu, odpowiada rozplanowanie jego wnętrz – zwłaszcza parteru, którego pomieszczenia odzwierciedlają świetność dawnej rezydencji. Osią kompozycji jest hall oraz sala ogrodowa z wyjściem na taras i do parku. Piękne wnętrza dopełniają oryginalne neobarokowe, klasycystyczne, oraz secesyjne sztukaterie. Na piętro prowadzi monumentalna i majestatyczna klatka schodowa dodająca budowli prawdziwie pałacowego charakteru. Trójbiegowe, szerokie schody biegną przy wielkim, wysokim na dwie kondygnacje oknie z podziałami wykonanymi z żółtego piaskowca. Sufit klatki wieńczy bogata dekoracja sztukatorska. W pałacu znajduje się również druga, całkowicie niezależna klatka schodowa prowadząca z poziomu piwnicy na pierwszą kondygnację i strych. Obiekt posiada także trzy całkowicie niezależne wejścia od strony zachodniej, północnej i wschodniej. Pałac jest w całości podpiwniczony. Bardzo wysokie, jasne i przestronne pomieszczenia z dużymi oknami doskonale nadają się do adaptacji na różne funkcje, m.in. na pokoje gościnne z łazienkami. Jedno duże pomieszczenie o wysokości ok. 6 metrów z czterema filarami we wnętrzu i kolebkowymi sklepieniami znajduje się na niższym poziomie. Pomieszczenie doskonale nadaje się na winiarnię, drink bar lub basen.
FOTOGRAFIE PARKU:
Park
Park podobnie jak pałac, to założenie eklektyczne, w którym połączono angielski park krajobrazowy z francuskim parterem kwiatowym przy południowej elewacji pałacu. W parku o ogólnej powierzchni ponad dwa hektary, znajdują się ogromne drzewa i grupy krzewów eksponowane na równo ciętym trawniku. Starodrzew liczący 130 sztuk występujący w parku, to dorodne buki,(pospolite, czerwonolistne), dęby, platany, lipy (drobno i szerokolistne), graby, wiązy, jesiony, rabinie akacjowe, topole srebrnolistne, czarne sosny, modrzewie oraz wiele innych gatunków. W parku znajduje się wiele okazów liczących od 3 m do 5,5 m w obwodzie pnia. Łącznie odnaleźć w parku można kilkadziesiąt gatunków drzew i krzewów.Teren od strony południowej i zachodniej otoczony jest starym, wysokim murem ceglanym a od północnej i wschodniej siatką.
Budynek na terenie parku
Na terenie założenia pałacowo – parkowego znajduje się również powojenny budynek, który doskonale może spełniać rolę pomocniczą dla jakiejkolwiek działalności prowadzonej w pałacu.
Jest to 370-cio metrowy obiekt murowany z betonowym stropem z dwoma autonomicznymi wejściami, po kapitalnym remoncie! Wymienione zostało pokrycie dachowe wraz z obróbkami blacharskimi (rynnami). Budynek ocieplony. W obiekcie wymieniono wszystkie okna, drzwi i futryny drzwiowe. Wykonano nową instalacje elektryczną, wodną, kanalizacyjną, centralne ogrzewanie z nowoczesnym kotłem na eko -groszek z automatycznym podajnikiem. Wewnątrz wykonano nowe tynki oraz podłogi (deski, panele, płytki ceramiczne, marmurowe). W obiekcie znajduje się 11 pokoi (jeden 60 m2) wraz z łazienkami, pokój kąpielowy, kuchnia, kotłownia. Na terenie znajduje się utwardzony plac z przeznaczeniem na parking.
FOTOGRAFIE BUDYNKU NA TERENIE PARKU:
Już w średniowieczu istniał w Ziemiełowicach dwór ziemski, który usytuowany był w północnej części parku. Miejsce obecnego parku zajmował gaj lipowy, na skraju którego znajdowała się mała murowana kapliczka rozbudowana w średniowieczu w mały kościółek. Dalsza rozbudowa majątku ziemskiego nastąpiła dopiero w wieku XVIII. Wówczas to powstały budynki gorzelni oraz kuźni dworskiej (dziś znajdującej się w skansenie wsi opolskiej w Bierkowicach w Opolu). Budynek gorzelni rozebrano natomiast w latach sześćdziesiątych. Na przełomie XVIII – XIX wieku następuje zmiana właścicieli majątku ziemiełowickiego. W maju 1804 roku założyciel rodzinnej fundacji Ziemieckich dla biednych w Ziemiełowicach Erdman von Ziemitzky otrzymał zgodę od Królewskiego Wyższego Sądu Krajowego dla Śląska we Wrocławiu na prowadzenie działalności charytatywnej. Od 1809 roku zmienił się statut prawny dóbr i rodzina Ziemieckich tylko dzierżawiła część należących do niej gruntów, natomiast egzekutorem powinności dzierżawczych z ramienia królewskich domen państwowych został krewny żony fundacji Aleksander von Goszycky. Wobec narastających trudności finansowych ziemie tejże fundacji dostały się w ręce innego dzierżawcy Gottlieba Urbana. Istotną datą w historii majątku był rok 1830. Wówczas to część Ziemiełowic należała do Biskupa Wrocławskiego a resztą rozporządzał urzędnik ziemski von Methner. Pod koniec XIX wieku właścicielem dóbr w Ziemiełowicach został potomek Rudolph von Methner. Ważna to data bowiem wtedy to po raz pierwszy pojawia się nazwisko rodziny Methner, w której rękach majątek osiągnie szczyt swojej świetności i zostanie w jej posiadaniu do roku 1945. Rudolph von Methner posiadacz 180 hektarów ziemi w tym ok. 30% lasów oraz gorzelni w 1898 roku wzniósł imponujący pałac z otaczającym go pięciohektarowym parkiem. Okres wojenny Pałac Ziemiełowice przetrwał w niemalże nienaruszonym stanie. Po zakończeniu działań wojennych majątek przeszedł na rzecz Skarbu Państwa Polskiego. Krótko po wojnie w pałacu znajdowała się szkoła, a w latach następnych na terenie założenia pałacowo parkowego zlokalizowano jednostkę OHP – Ochotniczego Hufca Pracy. Był to czas kiedy obiekt tętnił życiem, jednak w latach 80 – tych przystąpiono do jego likwidacji.
DETALE ARCHITEKTONICZNE:
Legenda
Pałac posiada swoją legendę głęboko utrwaloną w świadomości okolicznej społeczności. Opowiada ona o podziemnym przejściu z pałacu do średniowiecznego kościółka, który usytuowany jest we wsi. Dowodem na prawdziwość historii ma być widoczne, zamurowane wejście w najniższej części piwnicy pałacu. Legenda jak każda inna jest mało racjonalna, lecz stanowi miły i tajemniczy dodatek do bogatej historii pałacu.
CENA: 3.400.000 zł
KONTAKT DLA INWESTORÓW:
tel. +48 694 104 347
email: palacziemielowice@wp.pl
Treść niniejszego ogłoszenia ma charakter informacyjny i nie stanowi oferty handlowej w rozumieniu Kodeksu Cywilnego.
