Pozostałości parku przypałacowego w Brzezince (Kleinbresa) są obecnie jednym z nielicznych reliktów po dawnym założeniu rezydencjonalnym. Nieistniejący obecnie budynek pałacowy został najprawdopodobniej wzniesiony w XVIII w. Otaczający go niewielki ogród regularny został przekształcony w pierwszej połowie XIX wieku na park w stylu krajobrazowym.
W parku znajdowały się pierwotnie dwa nieregularne stawy połączone kanałem wodnym spiętrzonym sztuczną kaskadą z kamieni polnych. Większy ze stawów graniczył z najrozleglejszym wnętrzem parkowym skupiającym wokół siebie najliczniejszy zbiór grup drzew i krzewów. Obszar wnętrza był zdobiony licznymi marmurowymi rzeźbami tworzącymi niemożliwy już do odtworzenia system powiązań widokowych i symbolicznych. Współcześnie po rzeźbach zachowały się jedynie marmurowe postumenty lub ich fragmenty. Znaczne przekształcenia z lat 70. i 80. XX wieku uniemożliwiają jednoznaczne określenie charakterystyki terenu parku oraz stopnia realizacji projektu z 1887 roku, wykonanego przez wybitnego projektanta ogrodów, Eduarda Petzolda na zlecenie rodziny von Kramsta. Pośród zachowanych reliktów dawnej kompozycji typowej dla wieku XIX, można wskazać sposób w jaki wydzielano od okolicznego krajobrazu tereny ozdobne. Zachowały się bowiem relikty rowu, obecnie wypełnionego wodą, który pełnił niegdyś funkcję „ogrodzenia”.
Począwszy od miejsca zajmowanego niegdyś przez budynek pałacowy, w kierunku południowym park przechodził naturalnie w niewielki kompleks leśny. W południowo-zachodniej części parku znajduje się współcześnie najcenniejszy relikt historycznej kompozycji przestrzennej, datowany na koniec wieku XIX. To neogotycki ostrołuk, pozostałość po dawnym mauzoleum rodziny von Kramsta, do której obiekt należał jeszcze w okresie międzywojennym. W pobliżu ruin dawnego mauzoleum znajduje się pomnikowy okaz dębu szypułkowego (Quercus robur) a także szereg nasadzeń drzew zimozielonych, typowych dla akcentowania założeń o charakterze cmentarnym.
Fazy przekształceń kompozycji parkowej: 1887,
Styl ogrodowy: krajobrazowy,
Autor projektu parku: Eduard Petzold
Historyczna powierzchnia parku: 11 ha
opracowanie: Łukasz Przybylak na podstawie materiałów ze zbiorów Archiwum Narodowego Instytutu Dziedzictwa w Warszawie, http://www.nid.pl/pl/
fot: archiwalne ujęcie frontowej elewacji pałacu ze zbiorów Łukasza Przybylak
