Pałac barokowy wzniesiony w 1735 r. dla Karola Zygmunta von Zedlitz und Leipe jako piętrowy z tympanonem i dachem mansardowym. Rezydencja w znacznym stopniu przekształcona w wyniku przebudów w 1825 i 1845r., m.in. zmieniono układ wnętrz, a cały budynek podwyższono o jedną kondygnację. Pałac był murowany z kamienia i cegły, potynkowany, trzyskrzydłowy, założony na planie litery „C”, podpiwniczony, trzykondygnacyjny, nakryty niskim czterospadowym dachem, obecnie w znacznym stopniu zniszczonym. Fasada jedenastoosiowa, z centralnym głównym wejściem ozdobionym regencyjnym portalem z około 1735r., wykonanym z piaskowca. W naczółku portalu kartusze herbowe Karola Zygmunta barona von Zedlitz i jego małżonki Ewy Eleonory z domu von Czettritz, które zachowały się do dziś. Elewacje pałacu o skromnej dekoracji architektonicznej, zachowały część prostych obramowań wokół otworów okiennych, gzymsy kordonowe między kondygnacjami i resztki płycin pod niektórymi oknami. Układ wnętrz pałacu dwutraktowy, z centralną sienią, w przedłużeniu której klatka schodowa. Piwnice nakryte były sklepieniami kolebkowymi, w pozostałych pomieszczeniach zastosowano stropy belkowe. Kiedyś pałac mieścił bogate wyposażenie wnętrza, co widać jedynie w dwóch pomieszczeniach parteru od wschodu, gdzie zachowały się resztki dekoracji stiukowych oraz w niektórych pomieszczeniach sufity z dekoracją fasetową. Ostatnio mieścił w parterze stolarnię, teraz opuszczony z wolna niszczeje. Za pałacem znajdował się park angielski z XVIII wieku w którym stał pawilon ogrodowy z 1796 roku, niestety dziś jest mocno zaniedbany. Do zespołu pałacowego prowadzi brama z XVIII wieku.
Fot. Anna Hamrol
